Rechalle midnight

Rose uykudan uyandığında ter içindeydi ama yataktan kalkmak istemiyordu hatta ömrünün sonuna dek orda kalabilirdi.Canı o kadar sıkılıyorduki okula gitmemek için elinden geleni yapardı.
Rose ve ailesi şahre taşınalı daha bir hafta olmuştu.Bu mahalle çok şirin ve sessiz bir yerdi.Yolun her iki yanında yan yana sıralı ağaçlar vardı,her evin önünde kiçik bir bahçe ve her bir bahçe bakımlı ve renkli çiçeklerle süslüydü.Rose böyle bir şirinliğe alışkın değildi nasıl alışacağınıda bilmiyordu.Eski oturdukları şehirdeki evleri düşünülürse burasıyla orasının arasında hiç bir benzer yanları yoktu.Rose babasının işinden nefret ederdi onun işi yüzünden sık sık taşınmak zorunda kalırlardı.Mahallede hiç kimseyle tanışmamıştı.Mahallenini ucunda oturan Ethan adında bir çocuk dışında bu çocuk çok iyiydi aileside eşyalar konusunda yardımcı olmuşlardı.Ethan sapsarı saçları ,deniz mavisi gözleri bir basketbolcu kadar uzun boyu var ve çizgi filmlerden fırlamış derecesinde tatlılığı vardı daha da iyisi bu çocuk sanki kanatlarını kaybedip dünyaya düşmüş bir melek gibiydi.

Rose'un okulda ilk günü olacağından bu kanatsız melek onun okula birlikte gitmeyi teklif etmiş ve Rose da kabul etmişti.Rose,Ethan'dan şikayetçi değildi onun derdi okul ve okuldakilerle tanışmak ve alışmaktı.Tam bu düşünceler eşliğinde derin bir uykuya dalacaktı ki.
Angela (Rose'nin annesi)
-'Tatlım,hadi uyan geç kalacaksın.'diye kapını arkasından bağırdı.

Rose
-'Tamam.'dedi

Rose ne kadar istemesede kendini zorlayarak annesine cevap vermişti tam bir ahmaklıkla yataktan kalkıp banyoya gitti.Önce ellerini sonra yüzünü yıkadıktan sonra gözü banyo camından dışarıda sokağın kenarında duran kadına takıldı.Bu kadın taksi bekliyor olmalı diye içinden geçirdi.Bu kadın gayet sıradandı ama Rose'un dikkatini çeken kadını kan kırmızısı ayakkabılarıydı.Rose bu ayakkabıları beğenmediğinden deil onun bu kadar renkli ayakkabısı olmamıştı ama bu ayakkabılar hoşuna gitmiş birazda kadını kıskanmıştı.
Taksi geldi ve yolun kenarında durdu.Kadın taksiye doğru bir adım attı ve o güzelim ayakkabıların topuğu kırıldı.Kadın önce affalladı sonra yere düştü ve kafasını kaldırımın kenarına vurdu.Rose ağzı bir karış açık şekilde cama daha da yaklaştı.Taksici kadına yardım etmek için arabadan indi.Kadın başını kötü bir şekilde vurduğu için başından durmadan kanlar akıyor kadın bilinçsiz bir şekilde yerde yatıyordu.Taksici ve birkaç kişi kadını kaldırıp arabaya bindirdiler ve gittiler.
Rose kadını hastaneye götürdüklerinden emindi.
Rose
-'İlk okul günü için ne kadarda müthiş bir başlangıç'diye söylendi.

Banyodan çıktıktan sonraannesini odanın içinde buldu.Birkaç kıyafet çıkarmış ve bunları denemesini bekliyor gibi bakıyordu.

Angela
-'Güzel,beş dakika da işini bitirmişsin.'dedi.
Rose
-'Beş dakika mı?'diye ceavp verdi.
Angela
-'Neden bu kadar şaşırdın,ben seni uyandırmaya beş dakika önce gelmiştim.Tatlım sen daha uyanamadın heralde.'dedi


Ama Rose içeride en az on beş dakika kaldığına emindi.Tamam işini beş dakikada bitirmişti ama o kadının olayı en az on dakikaydı ve buda toplam on beş dakika ederdi.Rose annesinin sabah sabah alkol aldığını düşündü ara sıra böyle kaçamaklar yapardı ama annesi karşısında gayet aklı başında görünüyordu.
Rose
-'Tamam,anne şimdi izin verirsen hazırlanıcam.'dedi.Ve annesini zorla ama yumuşak bir şekilde kapıya itekledi.
Angela
-'Tamam.tatlım sadece büyüdüğnü hala kabul edemiyorm.'dedi
ve Rose'a bir gülcük yolladı.

Angela kapıyı kapatım çıktı.Rose annesinin böyle davranmasını sevmesdi.Aklı hala az önceki zaman dilimnde kalmıştı.Böyle bir şey olabilirmiydi? saçmalıyordu muhtemelen annesinin hatasıydı.
Rose,çok güzel bir kızdı.Hele o gökyüzü gibi mavi gözleri ve pamuk gibi beyaz ve narin teni,nerdeyse beline kadar uzun,düz,koyu renk saçlarıyla beraber müthiş görünüyordu.
Mevsimlerden yaz sonuydu hava hala sıcak ve tam tepede sanki herkezi 'yakıp kavurucağım2der gibi bir güneş parlıyodu.Sabah olmasına rağmen çok sıcaktı.Rose üzerine mavi bir kotpantolon ve kayık yakalı tek omzunu açık bırakacak şekilde beyaz üzeri desenli bir tişört geçirdi.Saçlarını her zamnki gibi saldı sadce morali bozulduğunda yada bir iş yapacağı zamn toplardı.Hafif bir makyaj dan sonra çantasını kapıp aşağıya indi.Annesi ona her zamanki muhteşem kahvaltılarından hazırlamıştı ama o reddetip bir an önce evden çıkmak istiyordu.Bu sırada zil çaldı.

Angela
-'Hoşgeldin.Ethan girsene.Rose da kahvaltı yapıyordu sende bir tabak istermisin?'dedi.


Angela bunları söylerken Rose'a imalı bir bakış atmışltı.


Rose
-'Hoşgeldin,Ethan.'dedi
Ethan
-'Hoşbulduk,bayan Angela çok naziksiniz ama acela etmezsek geç kalıcaz.'dedi
Rose
-'Duydun mu anne? geç kalıcaz,görüşürüz anne.'dedi
Ve kaçar gibi Ethan'ın kolundan tutup dışarı sürükledi.

Dışarı çıkar çıkmaz karşıda bir kadın gördü kadında hiçbir tuhaflık yoktu sadece az önce banyo camından gördükleri dışında ama kadın sapa sağlam kaldırımın kenarında durmuş taksi bekliyordu.

Ethan
-'Hadi Rose ,geç kalıcaz.'dedi.


Rose onu duymazlıktan gelerek kadına bakmaya devam etti.Üzerinde yine o kan kırmızısı ayakkabılar vardı.O sırada taksi geldi ve durdu.Kadın taksiye doğru bir adım attı ve o ayakkabıların topuğu kırıldı.Kadın bir ileri bir geri affalladı ve düştü kafasını kaldırıma vurdu birden her yer kan oldu.Kadının gözleri kapandı herkes başına üşüştü yardım edebilmek için kadını aranaya bindirdiler ve gittiler.

Rose bunları görmüştü aklınımı kaçırıyordu yoksa neler oluyordu ?
Geleceğimi görüyordu?
Biri ona yardım etmezse aklını yitirecekti.....


Rose gözlerie inanamıyordu.Bunu kimseye anlatamazdı anlatsanada inanmazlardı.
Ethan bir şeyler olduğunu anladı ve ona ne olduğunu sordu Rose cevap vermekte biraz güçlük çeksede ona gördüklerini anlatamayacağı için sadece sitresliyim demekle yetindi.Yolda Ethan ona her şeyin iyi olacağını okulun güzel biryer olduğunu söylüyor ve Rose duyamadığı bir çok cümleler daha bütün yol böyle geçti.Rose olanları düşünürken gözleri acımaya başladı o kadar çok acıyorlardıki sonuda yere düştü Ethan çok korkmuştu ve ona neler olduğunu sordu ama o cevap veremeyecek kadar çok acı çekiyordu.

Ethan bunların neden olduğunu biliyordu ama öyle olmamasını umuyordu.Sonunda olanları kabul etti ve Rose’a her şeyi açılacaktı o sakinler sakinlemez.

Rose gözlerindeki acıdan kurtulunca Ethan’a baktı onun bunun nedenini sormasını bekliyordu ama o sadece ona bakıyordu manasız gözlerle.
Ethan ona elli uzattı kalkması için Rose elini tuttu ve yerden kalktı.Ethan onun iiyi olduğunu biliyordu çünkü hep böyle olurdu.Rose’un hiçbir şeyi bilmediğini bildiği için ve aklını kaçırmaması için ona her şeyin yoluna girceğini en azından bunu nasıl kontrol edeceğini ve bu şeyin açıklamasını yapacağını söyledi.

Rose çok şaşırmıştı sonuçta bu olanları Ethan nasıl bilebilrdi.Ama ona güenmeliydi güvenmek zorundaydı başka kime güvenebilirdiki.Sadece Ethan’ı takip etmekle yetindi ve bir ormana geldiler.Bu orman Rose hatırladı hemen buraya ilk geldiklerinde arabadana görmüştü ve bu ormanın onu çektiğe kerşı yemin edebilirdi.Ethan karşısında durdu ve ona her şeyi anlattı.Böyle görüşlerin devam edeceğini ama nasıl kontrol deceğini her şeyi anlattı.Ethan’a bunların hepsini nerden bildiğini sordu.

Ethan bu soruyu bekliyordu ve ona eskiden büyük babasından duyduğu bir hikayeyi anlattı.Bunları bilmesinin nedeni onun ailesindede böyle özel güçleri ve görevleri olanlar vardı.Ethan’ında özel güçleri ve görevleri vardı bunları Rose’a anlatı.Ethan bir iz sürücüydü birini kokusundan geçtiği yerleri bulabilir ve izleyebilirdi.Bu görevler ise iyilik ve kötülüğün savaşıydı herkez kendi tarafını seçerdi ve Ethan ve aileside kötülükle savaşan iyilik savaşçılarıydı.Rose’a iyilik mi yoksa kötülük mü? Diye sordu.


Rose olanlara inanamıyoru sabah kalktığında uyumak için sızlanan biriyken şimdi bir savaşın içindeydi.Ethan ‘a gözlerin dikerek tabikide iyilik dedi.

Ethan bunu duyduğuna o kadar çok sevindiki elinde olmadan bir seviç çığlığı kopardı bu aşırı sevinmesinin nedeni kendi ailesinden bazı insanlar bu bazıları kardeşi Jack’ti kötülüğü seçmiş ve onun için savaşıyorlardı.


Ethan ve Rose bundan sonra sırt sırta kötülükle mücadele eden iyilik savaşçılarıydı.