Sara Guinevere Gloom

Kate Philips arabanın kapısını açıp, Josh'ın inmesini bekledi.Küçük çocuk eliyle Kaptan Future'i temsil eden ve sanki bir masal hazinesiymiş gibi göğsüne bastırdığı plastik bir figür tutuyordu.Park yerinin boğucu havası hemen çevrelerini sardı.Hiç kuşku yok, yaz bütün şiddetiyle gelmişti.

- Gel meleğim, dedi Kate, güneş gözlüklerini başının üzerine yerleştirerek.

Josh alışveriş merkezinin cephesine bakarak indi.Buraya gelmekten çok hoşlanıyordu; öylesine çok görecek şey vardı ki, burası onun için zevkle, düşle eş anlamlıydı.Yüzlerce oyuncak, metreler ve metreler boyu sıralanmış bütün kahraman dizileri, televizyonda yada kataloglardaki gibi değil, gerçek, elle tutulabilir.Josh sabahın daha erken saatlerinde, annesinin alışveriş merkezine gideceğini duyunca, fırsatı kaçırmamış ve sevimliliğine de kullanarak, birlikte gelmeyi başarmıştı.İşte şimdi de, binanın karşısında dikildiğini gördükçe, içindeki heyecanın kabardığını hissediyordu.Buradan yeni bir oyuncakla çıkabilecek miydi? Eksikliğini çektiği bir Majorette kamyonu ya da Kaptan Future'in arması ! Ne olursa olsun, gün iyi başlıyor gibiydi. Yeni bir oyuncak.İşte bu heyecan verici bir düşünceydi ! Tabii iş, Kate'i razı etmeye kalıyordu.Annesine döndü, kadının elinde tuttuğu ve gazetelerle reklamlardan özenle kesilmiş indirim kuponlarını incelediğini gördü.


- Bana bir oyuncak alacak mısın anne? dedi, dört yaşına basmış bir çocuğun ince sesiyle.

- Hemen başlama Josh. Hem üstelik acele et, yoksa seni buraya bir daha hiç getirmem.
Küçük çocuk, tıpkı babasının yaptığı gibi, park yerini, elini siperliğine götürerek geçti.

- Ne sıcak ! diye söylendi Kate elini yelpaze gibi sallayarak, yarım yamalak serinlemeye çalışırken. Sallanma güzelim, güneşin altında biraz daha kalırsak eriyeceğim !

Josh, annesinin ne demek istediğini pek iyi anlayamadığı halde adımlarını sıklaştırdı, birlikte mağazalarla dolu geniş binaya girdiler.Gazete satılan tezgahlar ortadaki yolun iki kenarı boyunca uzayıp gidiyor, hepsinin birinci sayfasında da Amerikalıların Moskova Olimpiyatları'nı boykot haberi veriliyordu.Bundan başka bir şey konuşulmuyordu artık.Bazıları, ufukta Küba füze bunalımına benzer bir kriz görür olmuşlardı.Oysa Kate için, bütün bunlar siyasetçilerin yol açtığı sorunlardan başka bir şet değildi.Kocası Stephen'ın da dediği gibi, hepsi dümen.'En iyisi' diyordu Stephen, 'bunlara hiç karışmadan bir köşeye çekilip yaşamayı sürdürmek, benzin istasyonundaki işini yapmak, beş yıldır bitmeyen piyesi yazmayı sürdürmek ve arada sırada da bir iki cıgaralık tüttürmek.Ama kesinlikle siyasetle ilgilenmemek.' Kate de aynı fikirdeydi.Stephen'in dediklerinden çoğunu uygun görürdü, adama aşık olmasının asıl nedeni de buydu zaten.

Gazetelere son bir göz atıp daha fazla gecikmeden yürümeye koyuldu, zavallı Josh geride kalmamak için koşmak zorunda kaldı.

Daha şimdiden yazın ve turist kalabalığının habercisi plaj eşyasıyla tıkabasa dolu sayısız tezgahın önünden geçtiler.Geniş holde sürekli bir uğultu duyuluyordu, yüzlerce müşterinin sesi birbirine karışıyordu.
Josh, Kate'in ittiği alışveriş arabasına, televizyonda, eski bir otomobile binerken gördüğü bir gangster gibi tutunmak zorunda kalıyordu.Oyuncaklarla dolu uzun koridordan geçerlerken, çocuk annesinin eteğini çekiştirdi:

- Bak, oyuncaklara bakmak istiyordum anne, bakabilir miyim söylesene n'olur?

Kate içini çekti.Alışveriş genç kadın için başından beri sıkıcı olmuştu;bu dev gibi tezgahların arasında amaçsızca dolanmak, neredeyse birbirinin eşi yüzlerce mal arasından birini seçmek...Dondurma almayı unutmamasını söyleyen Stephen'i hatırladı, bu öğlen yapılacak barbeküyü düşünerek neşelendi.Salinger'lar gelecekti yemeğe, iki yıldan beri görmediği Dayton ve Molly sonunda geri dönmüşlerdi.Bu düşünceyle canlandı, ızgarada pişen hamburgerlerin kokusunu duyar gibi oldu, çocukluk arkadaşlarıyla yeniden buluşacakları aklına gelince keyiflendiğini hissetti.

Josh cevap bekliyor, annesinin eteğini çekiştirmeyi sürdürüyordu.Israr ettiği için onu azarlamak üzereydi ki, ufaklığın yüzü yalvaran çocuk ifadesine bürünüverdi:

- Lütfen anne, söz veriyorum, bakacağım sadece, burada durup bakacağım...

Koridorun her iki tarafında da alışveriş arabaları, iş çıkışı saatinde tıkanan oto yoldaymış gibi, ağır ağır ilerliyordu.

Josh yalvaran gözlerini annesine dikmişti.

- Bana böyle bakmasına dayanamıyorum, diye geçirdi içinden genç kadın.

Josh'ın alışverişin geri kalan kısmında surat asıp somurtmasına yol açacak azarlara da, ağlayıp sızlanmalara da sürüklenmek için en ufak bir istek hissetmediğinden, omuzlarını silkti.Her şeyden önce eve dönmeye, küçük bahçesine rahatça yerleşip, arkadaşlarıyla buluşmaya can atıyordu.

- Onu burada bırakırsam, tezgahların arasında daha hızlı gezinip bu alışveriş sıkıntısını daha çabuk bitiririm, diye düşündü.

- Tamam, beni burada beklersin; ama bak, söylemedi deme, yaramazlık yapmak ya da oyuncaklara dokunmak yok.Tek bir oyuncak bile almayacağım.Bütün bunları bil, ona göre.

Josh son cümleye fazla üzülmeksizin, sevinçle başını salladı.Hep böyle olurdu zaten,eğer zamanında istemeyi bilirse,sonunda Kate alışveriş arabası tepeleme dolu gelip zaman geçirmeden eve dönmek istediğinde, yeni bir şeye sahip olacağından emindi.Plastik figürlere doğru yola koyulmuştu ki, annesinin arkasından seslendiğini duydu:

- Hey, süper çocuk, anneye teşekkür öpücüğü yok mu?

Josh geri döndü, dudaklarının kenarında afacanca bir gülümsemeyle, Kate'i hızla yanağından öptü, sonra da kahramanlarına doğru yürüdü.Kate Phillips, daha yirmi üçüne yeni basmış genç anne, uzaklaşan oğluna gülümseyerek baktı.

Onu bir daha hiç görmeyecekti.


Güzel bir rp'ydi.Fakat renklendirmeler yoktu betimlemeler fena değildi.Ama uzunluk bölümündende puan kırmak zorundayım. Çünkü yeterliliğe ulaşmamış.Bütün bunlara rağmen yeni rp'lerinde daha iyileri için..........
Puan:73 Cadılık onaylandı.....